تفاوت پی آر پی و ارتوکین تراپی

ارتوکین تراپی چیست و  چگونه انجام می‌شود؟

ارتوکین تراپی نوعی درمان تزریقی است که از مکانیسم‌های دفاعی طبیعی بدن برای کاهش درد و بهبود عملکرد استفاده می‌شود. پس از تشخیص پزشک، آزمایش‌های بالینی گرفته شود. در مرحله اول مقداری از خون بیمار گرفته خواهد شد. سپس محلول خون را به مدت 28 ساعت در انکوباتور نگهداری می‌کنند تا تولید پروتئین‌های ضدالتهابی (آنتاگونیست اینترلوکین -1) القا شود. در مرحله بعد سانتریفیوژ انجام می‌شود تا فرآورده‌های خونی از هم جدا شوند. پروتئین‌های ضدالتهابی به‌عنوان آنتاگونیست از خون جدا شده و برحسب شرایط بیمار، ممکن است پروتئین‌های دیگری هم به سرم خون اضافه شود. سپس نمونه تیمار شده، منجمد شده و پس از مدتی خون دوباره به مفصل آسیب‌دیده تزریق می‌شود. این روش نیاز به طی کردن دوره نقاهت نداشته و بلافاصله پس از تزریق، بیمار می‌تواند فعالیت‌های خود را از سر بگیرد. این سرم تا 10 هزار برابر غلظت طبیعی، خاصیت ضدالتهابی دارد.

کاربرد ارتوکین تراپی

با توجه به غیرتهاجمی بودن روش درمانی، کاربرد ارتوکین تراپی فراوان است. بنا به تشخیص پزشک متخصص در موارد زیر ارتوکین تراپی تجویز می‌شود:

1) آرتریت در مفاصل زانو، لگن، ستون فقرات و شانه
2) درد مزمن و عضلانی در مفاصل
3) آسیب‌دیدگی تاندون
4) التهاب شدید در مفاصل

پی آر پی یا پلاسما درمانی چیست؟

پی آر پی (Platelet-rich plasma) یک روش غیرتهاجمی برای تحریک سلول‌های ترمیمی است. در این روش پس از انجام آزمایش‌ها، نمونه خون از فرد بیمار گرفته می‌شود. سپس سانتریفیوژ شده تا اجزای خون شامل گلبول‌های قرمز و سفید، پلاکت‌ها و پلاسما از هم جدا شوند. در این روش پروتئین‌ها جدا نمی‌شوند، بلکه فقط پلاکت خون با غلظت زیاد مجدد مورد استفاده قرار می‌گیرند. بعد از سانتریفیوژ پلاسمای غنی از پلاکت را از بقیه اجزاء خون جدا می‌کنند. سپس پلاسمای غلیظ شده به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود. غلظت بالای پلاسما به دلیل دارا بودن فاکتورهای رشد، باعث بهبود سریع بیمار خواهد شد. جهت اطلاعات بیشتر میتوانید مقاله پلاسما درمانی برای زانو را مطالعه فرمایید.

کاربرد پی آر پی

معمولاً برای درمان بیماری‌هایی مانند استئوآرتریت، آسیب‌های زانو و مفاصل، در رفتگی لگن، درد مزمن در مفاصل و آسیب‌های تاندون استفاده شده و کاربردهای فراوانی دارد.

حاذق بودن پزشک در موفقیت‌آمیز بودن ارتوکین تراپی به شدت مؤثر است. بهتر است قبل از تصمیم توسط بهترین پزشک معاینه شوید تا برحسب نیاز و سن شما، ارتوکین تراپی را تجویز کنند. یکی از بهترین پزشکان تهران، دکتر میثم باایمان اسکویی فوق تخصص و جراح زانو در تهران هستند. ایشان بیش از 10 سال سابقه دارند و یکی از برترین ارتوپدیست‌ها هستند. جهت رزرو نوبت ارتوکین تراپی توسط دکتر میثم باایمان اسکویی می‌توانید شماره‌های 02186081971 | 02186081671  تماس بگیرید.و یا از طریق فرم زیر با ما در ارتباط باشید.

تفاوت پی آر پی و ارتوکین تراپی

هر دو روش به صورت غیرتهاجمی بوده و از سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود، با این حال تفاوت‌های زیادی دارند. تفاوت پی آر پی و ارتوکین تراپی عبارت‌اند از:

1.مکانیسم عمل
تفاوت پی آر پی و ارتوکین تراپی در مکانیسم عمل است. در پی آر پی تمرکز روی خواص پلاکت‌ها جهت ترمیم و بازسازی بافت است. در حالی که در ارتوکین تراپی، پروتئین‌های ضدالتهابی خون استخراج می‌شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2.فرایند درمان
در درمان پی آر پی، پلاسمای غلیظ غنی‌شده از پلاکت از خون بیمار گرفته شده و به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود. در ارتوکین تراپی برای استخراج پروتئین‌های التهابی نیاز به آزمایش کشت خون است. پس از گرفتن خون بیمار، بلافاصله تزریق مجدد انجام نمی‌شود، بلکه سرم خونی، در محیط مناسب کشت خون یا انکوبه انجام می‌شود تا تحریک تولید پروتئین‌های ضدالتهابی انجام شود.

3.طول درمان
یکی دیگر از تفاوت‌های ارتوکین تراپی و پی آر پی در طول درمان است. روش پی آر پی ممکن است 3 تا 6 ماه طول بکشد، در حالی که بیمار در ارتوکین تراپی ممکن است تا 1 سال تحت درمان باشد.

بیشتر بخوانید: درمان آرتروز با سلول های بنیادی

مزایا ارتوکین تراپی نسبت به پی آر پی

هم در ارتوکین تراپی و هم در روش درمانی پی ار پی از سرم خون بیمار، استفاده می‌شود. اما باید توجه داشت که مزایای ارتوکین تراپی نسبت به پی ار پی (prp) بیشتر است. در روش ارتوکین تراپی، پروتئین‌ها و فاکتورهای رشد بیشتری نسبت به پی ار پی وجود دارد، زیرا در مدت زمان معلوم، انکوبه شده و پروتئین‌های ضدالتهاب استخراج می‌شود. در حالی که در پی آر پی فقط از پلاسمای غنی از پلاکت استفاده شده و پروتئین‌های التهابی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.

برای مطالعه بیشتر: پارگی تاندون زانو چیست و چگونه درمان می‌شود؟

عوارض ارتوکین تراپی نسبت به پی ار پی

با توجه به اینکه روش درمانی ارتوکین تراپی و پی ار پی از طریق خون صورت می‌گیرد در هر دو روش، خطر ایجاد عفونت وجود دارد. عوارض جانبی ارتوکین تراپی عبارت‌اند از:

1.درد مداوم و سفتی مفاصل
2.تورم یا کبودی در محل تزریق
3.بی‌حسی کوتاه‌مدت
4.عدم بهبود پس از تزریق
5.ایجاد واکنش‌های آلرژیک
6.سوزش و خارش در محل تزریق
7.احساس فشار در محل تزریق

هزینه ارتوکین تراپی و پی ار پی

تفاوت ارتوکین تراپی و پی آر پی در هزینه‌های درمانی قابل مقایسه نیستند. این دو روش درمانی هزینه‌های متفاوتی دارند. با توجه به اینکه در هر دو روش از سیستم ایمنی طبیعی بدن استفاده می‌شود، معمولاً عوارض زیادی ندارند. به همین دلیل قیمت آن‌ها به نسبت بهبود بیماری، مقرون‌به‌صرفه هست. با توجه به اینکه در روش ارتوکین تراپی پروتئین‌های بدن استخراج می‌شود، عموماً هزینۀ بیشتری به نسبت روش پی ار پی دارد. هزینه درمان PRP در آمریکا از 500 تا 2000 دلار برای هر تزریق متغیر است، در حالی که ارتوکین تراپی حدود 10000 دلار هزینه دارد. البته باید توجه داشته باشید که هزینه‌های درمانی در ایران به شدت پایین است و بسته به تجویز پزشک و دفعات تزریق متغیر است. بنابراین بهتر است جهت دریافت دقیق هزینه‌ ارتوکین تراپی و پی ار پی توسط پزشک متخصص معاینه شوید. جهت رزرو نوبت ارتوکین تراپی توسط دکتر میثم باایمان اسکویی می‌توانید شماره‌های 02186081971 | 02186081671  تماس بگیرید